باتوجه به افزایش موارد فرونشست زمین در کشور و شناسایی ۴۴ محدوده پرخطر فرونشست طی ۱۵ سال گذشته، یکی از عمده‌ترین دلایل فرونشست زمین، خشک‌شدن سفره‌های آب زیرزمینی است.
حسین رفیع، فعال حوزه آب درباره نقش خشک‌شدن منابع آب زیرزمینی بر فرونشست زمین اظهارکرد:
اکنون بیشتر دشت‌های کشور با مشکل خشکسالی مواجه هستند و این مساله باعث حفر بیش‌ازاندازه چاه آب و در نتیجه تخلیه منابع آب زیرزمینی و ایجاد فضای خالی در زیرزمین شده‌است. فضای خالی زیرزمین کم‌کم با فشارهایی که به آن وارد می‌شود، نشست می‌کند و در زمین‌های شیب‌دار باعث رانش زمین می‌شود. برداشت بی‌رویه کشاورزان از آب‌های زیرزمینی یکی از اصلی‌ترین دلایل خشکی سفره‌های آب‌های زیرزمینی و در نتیجه فرونشست زمین بوده و متاسفانه بیشتر برداشت‌ها به‌دلایل مختلف توسط کشاورزان اتفاق می‌افتد که از دلایل آن می‌توان به خشکسالی‌های پی‌‌درپی سال‌های گذشته، انتقال آب از سرحوزه‌ها به حوزه‌های دیگر و سدسازی‌هایی که باعث می‌شود آب‌های بالادستی به‌اندازه‌کافی به زمین‌های کشاورزی نرسد، اشاره کرد.
رفیع با اشاره به اینکه برخی کشاورزان به‌‌منظور تامین آب موردنیاز خود چاه‌های غیرمجاز حفر می‌کنند و گاهی نیز از چاه‌های مجاز بیش‌ازاندازه مجاز و موردنیاز خود آب برداشت می‌کنند، تصریح کرد: این دسته اقدامات که نظارت و مدیریتی بر آن‌ها نیست باعث هدررفت آب می‌شود این درحالیست‌که در دولت دهم قانونی به تصویب مجلس رسید که بسیاری از چاه‌های غیرمجازی که حفر شده بودند را دارای جواز رسمی و سند می‌کرد. این موضوع مدیریت آب‌های زیرزمینی را با چالش‌های بیشتری روبه‌رو کرد چراکه هر شخصی این اجازه را به خود می‌داد که تخلف کند.
این فعال حوزه آب ضمن اشاره به اینکه تعدد و کوچک مقیاس‌بودن زمین‌های کشاورزی کشور نظارت و مدیریت بر آن‌ها را دشوار کرده است، گفت: زمین‌های کشاورزی باید در ابعاد بزرگی باشند تا بتوان آبیاری آن‌ها را مدیریت کرد درحالی‌که مدیریت و آبیاری زمین‌های کشاورزی متعدد و کوچک مقیاس و با مشکلات و چالش‌های زیادی مواجه است و هدررفت آب در این زمین‌ها بسیار بالاست.
وی با اشاره به اینکه طبق قانون مدیریت حوزه آب در کل کشور برعهده وزارت نیرو و شرکت مدیریت منابع آب ایران است، تصریح کرد: بالاترین مقام‌های سیاسی و حکومتی کشور تا پایین‌ترین بهره‌برداران و ذی‌نفعان که کشاورزان، مردم بومی و محلی هستند باید درمدیریت حوزه آب کمک کنند. لازم است این کار با یک برنامه درست و براساس ظرفیت مناطق مختلف انجام شود اما درحال‌حاضر برنامه مشخصی برای حفظ منابع آب بویژه آب‌های زیرزمینی وجود ندارد و امیدوارم قوای سه‌گانه کشور این را درنظر داشته باشند که وضعیت منابع آب زیرزمینی کشور در شرایط حادی است و اگر فکری به حال آن نشود شاید هیچگاه احیا و خسارات آن جبران نشود.
از دلایل دیگر خشک‌شدن و پرنشدن سفره‌های آب زیرزمینی و در نتیجه فرونشست زمین، کاهش پوشش گیاهی سطح زمین است. طی سال‌های گذشته براثر تخریب جنگل‌ها و مراتع و تغییر کاربری اراضی مختلف میزان نفوذپذیری خاک نیز کاهش پیدا کرده است و در نتیجه آبی که باید براثر بارندگی‌ها به اعماق زمین نفوذ کند و وارد سفره‌های آب زیرزمینی شود با مشکل روبه‌رو شده‌است. این مساله می‌تواند گاهی باعث جاری شدن سیل و تخریب گسترده شود.
یکی از مباحث چالش‌برانگیز در حوزه برداشت بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی برداشت از این منابع برای تامین مصارف شرب در شهرها و برخی از روستاها است که از طریق حفر چاه‌های متعددی در محدوده شهرهایی از جمله تهران، مشهد، شیراز، اصفهان و سایر شهرهای کشور صورت می‌گیرد و نباید از آن ساده گذشت.
مرجع ملی سازمان‌های مردم نهاد در کنوانسیون حفاظت از تالاب‌ها در پاسخ به این پرسش که برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی علاوه‌بر فرونشست زمین چه پیامدهای زیست‌محیطی دیگری دارد، گفت: برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی در مناطقی که در مجاورت دریاچه‌های شور یا دریا باشند می‌تواند باعث ورود آب شور به منابع آب زیرزمینی و در نتیجه تلخی یا شوری آب شود همچنین برداشت بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی می‌تواند باعث کاهش کیفیت آب شود تا حدی که دیگر برای کشاورزی هم مناسب نباشد.
شرایط اقلیمی هر منطقه متفاوت و حفظ منابع آب زیرزمینی هر منطقه نیازمند نسخه خاص خود است. مهمترین مساله نوع مدیریتی است که یک نظام سیاسی باید برای کشور تعریف کند. برنامه‌ریزی برای توسعه باید براساس آمایش سرزمین صورت گیرد اما باوجوداینکه این مبحث سال‌ها است که مطرح شده اما آمایش سرزمین هنوز به‌درستی بررسی نشده است و تا زمانی‌که این بررسی به‌درستی انجام نشود و ظرفیت‌های موجود در مناطق مختلف به خوبی دیده نشود نمی‌توان سند توسعه مناسبی تدوین کرد که قابل‌اجرا باشد.
تزریق مصنوعی آب به سفره‌های زیرزمینی و مدیریت برداشت از آب‌های زیرزمینی از دیگر راهکارهای مطرح شده در زمینه حفظ منابع آب زیرزمینی است. روش‌های مختلفی برای تزریق مصنوعی آب به زیرزمین مطرح و در برخی مناطق اجرا شده است که یکی از آن‌ها تصفیه فاضلاب‌ها و پسآب‌ها و تزریق آن به سفره‌های زیرزمینی و دیگری تزریق آب به کمک برنامه‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری است همچنین کنترل برداشت از آب‌های زیرزمینی می‌تواند در این زمینه موثر باشد اما جبران برداشتی که درحال‌حاضر از منابع زیرزمینی صورت می‌گیرد کاری بسیار دشوار است.
منبع: ایسنا