امروزه پزشک‌ها سعی دارند که تا حد امکان از ایمپلنت‌هایی در بدن بیماران استفاده کنند که زیستسازگاری بالایی داشته باشند. با این حال در طی سال‌های اخیر در بیمارانی که دارای مشکلات ستون فقرات هستند از ایمپلنت‌ها و پیچ‌هایی استفاده شده که جنس آنها تیتانیوم است. تیتانیوم با وجود خاصیت زیستسازگاری، محیط خیلی خوبی برای رشد سلول در اطراف خودش ایجاد نمی‌کند بنابراین با وجود گذشت زمان همچنان به‌عنوان یک جزو جداشدنی در بدن بیمار قرار دارد که با استخوان‌های بیمار یکپارچه نشده است. این موضوع به مرور زمان مشکلاتی را برای بیماران ایجاد می‌کند. اوج مشکلات مربوط به زمانی است که بیمار پوکی یا تراکم پایین استخوان داشته باشد که در این موارد، چون پیچ به خوبی با استخوان بیمار جوش نمی‌خورد در طی زمان و با حرکات بیمار، محل آن باز شده و از استخوان جدا می‌گردد که این موضوع مشکلات عدیده‌ای را برای بیمار ایجاد می‌کند. در این راستا متخصصان مختلف سعی دارند که از طریق روش‌های بیومتریال این مشکل را رفع کنند.
محققان ایرانی توانستند با هگزاگونال که شباهت زیادی به بافت استخوان دارد و دارای شش وجه است و تشابه زیادی به ترکیب شیمیایی هیدر هیدروکسی آپاتیت که از مهم‌ترین بیوسرامیک‌های مورد استفاده در پزشکی و دندانپزشکی است ایمپلنت ستوان فقرات را روانه بازار کنند. این ترکیب خواص زیستی منحصربه‌فردی دارد.
سطح هیدروکسی آپاتیت با انواع مختلفی از سلول‌ها همچون سلول‌های بیگانه‌خوار درشت، استخوان‌ساز‌ها، استخوان‌خوار‌ها و لیگامنت‌های پریودنتال سازگاری زیستی مناسبی دارد. هیدروکسی آپاتیت اجازه رشد سلول‌های استخوانی نظیر استخوان‌ساز‌ها و استخوان‌خوار‌ها را می‌دهد و به‌دلیل شباهت شیمی سطح هیدروکسی آپاتیت و استخوان، سلول‌ها تمایزی بین این دو قائل نمی‌شوند.
بیشتر بخوانید: ساخت ایمپلنت‌هایی با قابلیت پیوند مستقیم با استخوان در کشور
نام نام الزامی می باشد
ایمیل ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
وب سایت
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز