85 سال قبل مهندس عطایی در دانشگاه تهران بانک زیستی را بنیان‌گذاری کرد که بانک ژنتیکی گندم ایران بود. ایشان نزدیک به30 هزار نوع گندم را جمع‌آوری کرده بود که متاسفانه به نسل بعد انتقال داده نشد. بنابراین، در حوزه بیولوژیک باید مسیر را از نسلی به نسل بعد انتقال داد و بهترین راه برای این امر، ایجاد بانک‌های زیستی یا بیوبانک‌ها است که با نام‌های دیگری چون Bio-banking و Biological Resourse نیز شناخته می‌شوند.
پیش از ایجاد بانک‌های زیستی ابتدا باید دانست ذخایر ژنتیکی و زیستی کدامند؟ و منظور از مراکز ذخایر ژنتیک چیست؟
در پاسخ به این دو سوال باید گفت، ارگانیسم‌های زنده، سلول‌ها و بخش‌های قابل تکثیر آن‌ها جزو ذخایر ژنتیکی محسوب می‌شوند و مراکز ذخایر ژنتیک، مراکزی هستند که تهیه و جمع‌آوری و شناسایی و تعیین هویت، طبقه‌بندی و نگهداری این نمونه‌های جمع‌آوری شده را به‌عهده دارند.
این ذخایر از آنجا که در ارتباط مستقیم با «امنیت غذایی»، «امنیت سلامت»، «امنیت اقتصادی» [و در نهایت «امنیت ملی» هستند] از یک سو و از سوی دیگر، منجر به «حفاظت از تنوع» زیستی کشور می‌شوند، حائز اهمیت هستند. بنابراین، ایجاد بانک‌های زیستی باید مورد توجه جدی قرار گیرد.
* این یادداشت از متن سخنرانی دکتر سید ابوالحسن شاهزاده فاضلی ، مسئول برگزاری اولین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی ذخایر ژنتیکی و زیستی با عنوان مراکز ذخایر ژنتیکی انسانی که در بهمن 1395 برگزار شد، استخراج شده است.
نام نام الزامی می باشد
ایمیل ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
وب سایت
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز