روز جهانی حفاظت از لایه ازون تاریخچه چندان طولانی ندارد. ماجرا به سال 1994 برمی‌گردد، در آن سال کشورهای عضو مجمع عمومی سازمان ملل، پذیرفتند تا روزی را برای حفاظت از لایه ازون نام‌گذاری کنند. لایه‌ای که با جذب پرتوهای خطرناک خورشید موجب ادامه زندگی روی کره زمین می‌شود.
شفیع موسوی، کارشناس تحقیقات دفتر حفاظت از لایه ازون سازمان حفاظت محیط‌زیست در این رابطه بیان کرد:
پرتو فرابنفش خورشید یکی از پرتوهای خطرناکی است که در باند d قرار دارد که اگر به زمین برسد به اکوسیستم آسیب جدی وارد می‌کند. وظیفه اصلی لایه ازون جلوگیری از رسیدن پرتوهای مضر به زمین است. لایه ازون سبب می‌شود تا امواج باندهای d و c در ارتفاعات بالاتر جذب شوند. در دوره‌ای که تخریب ازون بیشتر شد بیماری‌ها نیز افزایش پیدا کرد. بیماری‌هایی همچون سرطان پوست، آب مروارید چشمی و مشکلات پوستی و صدمه‌زدن به DNA را ایجاد می‌کند. از سوی دیگر باعث ازبین‌رفتن موادغذایی دریایی از جمله فیتوپلانکتون‌ها و جنگل‌ها و کاهش کیفیت محصولات تولیدی انسان‌ها شود که چرخه زیستی را با چالش جدی مواجه می‌کند.
موسوی با اشاره به ارتباط لایه ازون، آلاینده ثانویه ازون و آلودگی هوا گفت: این یک ارتباط بسیار جزئی است به نحوی که برای شکل‌گیری آلودگی ازون یکی از مکانیزم‌های شکل‌گیری آن تابش نور خورشید و افزایش آن در تابستان است اما در همین زمینه برای شکل‌گیری آن به مواد آلی فرار نیاز است که توسط وسایل نقلیه تولید می‌شود. در گرمای بالای 28 درجه این اتفاق رقم می‌خورد و تخریب لایه ازون سبب می‌شود تا این گرما نیز افزایش پیدا کند و به سبب آن آلودگی ازون در سطح شهر بیشتر می‌شود.
این کارشناس سازمان حفاظت محیط‌زیست درخصوص تغییرات لایه ازون در روزهای کرونایی افزود: در روزهای شیوع کرونا و طبق پایش‌های انجام شده هیچ تغییری در لایه ازون ایجاد نشده و همچنان همان کاستی 34 میلیون متر مربعی در قطب جنوب وجود دارد. این حفره‌ها و این کاستی‌هایی که در لایه ازون به‌وجود آمده است نتیجه فعالیت‌های کوتاه مدت انسانی نیست که بخواهد ظرف مدت 8 ماه ترمیم شود.
امروزه 99درصد منابع تولید گازهای CFC که یکی از عوامل اصلی ازبین‌رفتن لایه ازون بوده است ازبین‌رفته و دیگر کشورها تولیدکننده این قبیل گازها نیستند اما به‌قدری این گاز در جو پایدار شده است که همچنان اثرات مخرب آن را شاهد هستیم. درصورتی که آلاینده‌ها برای ده‌ها سال کنترل شود و میزان تولید آن‌ها کاهش پیدا کند شاید بتوان تا سال 2050 تغییرات اندکی را در راستای بهبود وضعیت لایه ازون مشاهده کرد. درخصوص ترمیم لایه ازون تمامی کشورها باید مشارکت کنند و صرفا به سبب فعالیت متفاوت یک کشور اتفاق خاصی نخواهد افتاد. ایران یکی از کشورهای پیش‌رو بوده و جایگزین‌های ایران برای CFC تکمیل شده و تنها مشکل این است که جایگزین‌ها گرمایش زیادی دارند که این حوزه نیز به زودی ترمیم می‌شود و از گازهای طبیعی به جای آن‌ها استفاده خواهد شد.
منبع: برنا
نام نام الزامی می باشد
ایمیل ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
وب سایت
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز